Ο Γιάννης Γεωργακόπουλος, από μικρός έδειχνε τις ευαισθησίες του και τον πνευματικό του κόσμο, άλλες φορές με τα στιχάκια του, άλλες φορές με τη ζωγραφική του.
Πάντα έψαχνε ένα μέρος μακριά από την πόλη, για να ζήσει ήρεμα, να μεγαλώσει τα παιδιά του και να είναι κοντά στη φύση και τα άλογα που τόσο λάτρευε.
Πάντα έψαχνε το δικό του "παράδεισο", ώσπου το 1996 τον δημιούργησε μαζί με τη Βάσω τη γυναίκα του, λίγα χιλιόμετρα μακριά από τη Θεσσαλονίκη, στο όμορφο Λευκοχώρι.
Τον ονόμασαν "Αγνάντι".
Με λίγα στρέμματα γης στην αρχή και λίγα άλογα αλλά με περίσσια αγάπη και η δύο στη φύση και σ'αυτό που έκαναν, σε λίγα χρόνια κατόρθωσαν να είναι σήμερα περήφανοι για το αποτέλεσμα που μπορούν να απολαμβάνουν οι επισκέπτες όλες τις εποχές του χρόνου ότι ηλικία κι αν έχουν. Εξάλλου, μέσα σ'αυτό το κτήμα μεγάλωσαν τα δυο τους παιδιά τη Στέλλα και τον Παναγιώτη.
Το "Αγνάντι" έγινε η καλύτερη αγροτουριστική μονάδα και πολυχώρος αναψυχής, εκδρομών και εκδηλώσεων στην ευρύτερη περιοχή και όχι τυχαία. Με προσωπική εργασία και επίπονη προσπάθεια δημιουργήθηκαν γήπεδα, στίβος ιππασίας, χώροι τοξοβολίας, σκοποβολής, παιδική χαρά, τεχνητή λίμνη, εστιατόριο-καφέ, και χώροι δραστηριοτήτων.
1000 μέτρα μακρύτερα, στην είσοδο του χωριού βρίσκεται ο υπέροχος παραδοσιακός ξενώνας ο οποίος είναι κτισμένος σε υψόμετρο 600 μέτρων και έχει θέα το μεγαλύτερο μέρος της κεντρικής Μακεδονίας.
Στιχουργός, ζωγράφος αλλά πάνω απ'όλα αλογατάρης, ο Γιάννης σας περιμένει στο "Αγνάντι" για να σας ξεναγήσει στον "παράδεισό" του και να σας μάθει να κολλάτε πάνω στη σέλα...
Γνωρίστε από κοντά τον στιχουργό του τραγουδιού
Συνθέτης : Λαυρέντης Μαχαιρίτσας
Στιχουργός : Γιάννης Γεωργακόπουλος
"Με κανα δυό στιχάκια μου για πρόσχημα
παρκάρω τ' όχημα και σου μιλάω
και συ που ξέρω πως δε νοιάζεσαι
τάχα ταράζεσαι που σ' αγαπάω
Παίζεις με την ευαισθησία μου
μα την ουσία μου δεν την προσέχεις
και στης καρδιάς μου τα σκιρτήματα
άλλα προβλήματα λες ότι έχεις
Και τι ζητάω,τί ζητάω
Μια ευκαιρία στον Παράδεισο να πάω...
Με κανα δυό στιχάκια μου για πρόσχημα
κερνάω ρόφημα στο κυλικείο
κι ενώ να 'ρθω μου απαγόρευες
εσύ αγόρευες και για τους δύο
Είπες μετά πως με περίμενες
δε με περίμενες η μοίρα το 'χει
κι όταν στα χέρια μου σε κράτησα
εκεί την πάτησα και είπες όχι
Και τι ζητάω..."